Keyboard jest to elektroniczny instrument klawiszowy posiadający identyczny układ klawiszy jak pianino lub fortepian. Ten charakterystyczny wygląd klawiatury, w którym klawisze czarne są pogrupowane, na przemian, po dwie i po trzy sztuki, jest wszechobecny we wszystkich instrumentach klawiszowych. Daje to możliwość przechodzenia z jednego instrumentu na drugi i ułatwia naukę gry na keyboardzie, w sytuacji gdy mamy opanowane podstawy gry na pianinie.
Jeśli nie posiadamy jeszcze żadnych umiejętności, to najlepszym sposobem rozpoczęcia nauki jest poznanie nazw literowych białych klawiszy, umiejscowionych w stosunku do klawiszy czarnych. I tak:
Klawisze: C, D, E, F, G, są zatem pięcioma kolejnymi białymi klawiszami.
Następnie należy ustawić prawą dłoń, tak że każdy palec spoczywa na odpowiednim klawiszu:
Naciskamy po kolei wszystkie klawisze, a również w odpowiedniej kolejności, umożliwiającej wykonanie pierwszych, ciekawych melodii.
Oto kolejności klawiszy dla przykładowej melodii pt. „Lightly Row”:
GEE FDD CDEF GGG
GEE FDD CEGG E
DDDD DEF EEEE EFG
GEE FDD CEGG C
Istnieje wiele ciekawych, znanych i popularnych melodii, opartych tylko na pięciu dźwiękach: C, D, E, F, G.
Ja wykorzystuję najciekawsze z tych melodii do nauki palcowania w obrębie pięciu klawiszy, a również do poznawania podstawowych wartości rytmicznych (cała nuta, półnuta, ćwierćnuta) i znaczenia metrum 4/4 oraz 3/4.
Nuta jest to znak graficzny określający wysokość dźwięku i czas jego trwania.
Wysokość dźwięku zależy od miejsca położenia nuty na pięciolinii w odpowiednim kluczu. Czym nuta leży wyżej, tym dźwięk jest wyższy i analogicznie na odwrót.
Czas trwania dźwięku zależy od wartości rytmicznej nuty. Podstawowe wartość nut, to: cała nuta, półnuta i ćwierćnuta. Z pewnością wiecie jak one wyglądają. Cała nuta ma niezamazaną główkę i brak laseczki. Półnuta ma niezamazaną główkę i laseczkę z odpowiedniej strony. Ćwierćnuta ma zamazaną główkę i laseczkę po odpowiedniej stronie.
Cała nuta jest najdłuższa i zajmuje cztery części taktu w metrum 4/4.
Półnuta jest o połowę krótsza od całej nuty i zajmuje dwie części taktu.
Ćwierćnuta jest najkrótsza z omawianych wartości rytmicznych i cztery ćwierćnuty wypełniają takt w metrum 4/4.
Metrum utworu grupuje wartości rytmiczne i zawiera informacje ile nut i o jakiej wartości występuje w każdym takcie utworu. Najczęściej spotykane metrum 4/4 oznacza, że w każdym pełnym takcie występują cztery ćwierćnuty, lub wartości rytmiczne nut i pauz, równoważne czterem ćwierćnutom.
W ramach najprostszych melodii, opartych na pięciu dźwiękach: C, D, E, F, G, możemy dołożyć odpowiednie dźwięki w partii lewej ręki. Zazwyczaj są to dźwięki C i G, jako dźwięki podstawowe akordów C-dur i G-dur. Akord C-dur składa się z trzech dźwięków: C, E, G, ale my przy pierwszych wykonaniach oburącz użyjemy tylko jednego, najniższego dźwięku (podstawy akordu), dźwięku C. Analogicznie akord G-dur składa się z dźwięków: G, H, D, my zaś wykorzystujemy na razie (aby było łatwiej) dźwięk podstawowy akordu, czyli G.
Dźwięki C i G przypadają na poszczególne takty utworu. W melodii „Lightly Row” układ dźwięków akompaniamentu przedstawia się następująco:
│C │G │C │C │
│C │G │C │C │
│G │G │C │C │
│C │G │C G│C │
W przedostatnim takcie utworu występują dwa dźwięki akompaniamentu: C i G. Dźwięk C pojawia się na samym początku taktu i obowiązuje w jego pierwszej połowie, a dźwięk G pojawia się w połowie taktu (na liczenie „trzy” w metrum 4/4) i wypełnia drugą połowę taktu. We wszystkich pozostałych taktach, dźwięki w partii lewej ręki pojawiają się na początku taktu (na liczenie „raz”) i rozbrzmiewają w trakcie liczenia: „dwa”, „trzy”, „cztery”.
Do głównych funkcji jakimi dysponują typowe instrumenty elektroniczne wiodących firm należą:
– wybór brzmienia instrumentu, nakładanie na siebie różnych brzmień, podział klawiatury pomiędzy dwa różne brzmienia.
– metronom czyli przyrząd wytyczający równy puls w określonym tempie, często z odpowiednimi akcentami metrycznymi,
– automatyczny akompaniament i synchronizacja, czyli gra w czasie rzeczywistym w określonym stylu i brzmieniu, z przejściami perkusyjnymi, ewentualnie z nagranym wstępem i zakończeniem utworu.
– funkcja nagrywania, odtwarzania i kasowania wykonań oraz funkcja rejestracji poszczególnych ścieżek wykonania.
– funkcja lekcji lub nauki w oparciu o wgrane w pamięci instrumentu ćwiczenia i utwory demonstracyjne.
Korzystanie z powyższych funkcji powinno odbywać się po uprzednim poznaniu podstaw i zdobyciu elementarnych umiejętności w grze na klawiaturze, w brzmieniu pianina, rękoma osobno i oburącz, w odpowiednim metrum dostosowanym do stylu wykonywanej muzyki.
Częstym błędem posiadaczy instrumentów jest szukanie innych ustawień instrumentu, nowych stylów i rytmów w nadziei, że to one umożliwiają profesjonalną grę. Nic bardziej mylnego. Owe funkcje są ciekawymi i przydatnymi dodatkami. Nic jednak nie zastąpi biegłości palców w poruszaniu się po białych i czarnych klawiszach instrumentu, i umiejętności współdziałania rąk w ramach wykonywanej muzyki.
Zachęcam do odwiedzenia mojej strony internetowej „DOM PEŁEN MUZYKI” i podstrony „Nauka gry na keyboardzie” w celu zapoznania się z ofertą nauki i opisem stosowanych metod nauczania.
Grzegorz Gibki