Jak nazywacie końcówkę chleba? Form jest wiele!

Kwestia regionalizmów jest tym, co często bardzo ciekawi ludzi. Interesujące jest to, że w różnych częściach kraju nazywamy różnie tę samą rzecz. Regionalizmem nazywamy element językowy właściwy dla mieszkańców pewnego regionu. Tak oto mieszkańcy Małopolski wychodzą „na pole”, podczas gdy inni wychodzą na dwór.

Końcówka chleba i jej różne nazwy

Jedną z rzeczy, które podlegają formie regionalnej jest tak zwana „piętka chleba”. Piętka ciepłego chleba z chrupiącą skórką posmarowana masełkiem to łakomy kąsek. Dlatego często też mówimy „zostaw mi piętkę” co oczywiście oznacza, aby nie zjadać „skibki”. I tutaj pojawia się problem i pole do niezrozumienia się mieszkańców różnych części kraju.

W zależności od regionu i tradycji piętkę chleba nazywa się różnie. Zapytaliśmy naszych czytelników o to, jakim słowem ją określają. Okazało się, że mieszkańcy okolic Kalisza nazywają ją skibką. Gdy zajrzymy do Słownika Języka Polskiego PWN dowiemy się, że „skibka” to wąski pas gleby odcinany i odkładany przez pług w czasie orki. Ma on jednak drugie znaczenie, a jest nim duża kromka chleba. Może więc dziwić, że nazywana jest nią mała końcówka chleba, jest to jednak wynikiem tradycji często wyniesionych z domu rodzinnego.

Inną nazwą piętki chleba, z którą możemy się spotkać jest „skrajka”. Słownik języka polskiego pod redakcją Doroszewskiego podaje definicję skrajki w gwarze, jako „pierwsza albo ostatnia kromka odcięta z bochenka; przylepka, piętka”. Tutaj spotykamy również kolejną nazwę, która pojawiła się wśród odpowiedzi naszych czytelników, a mianowicie „przylepka”.

Najczęściej powtarzaną formą była jednak „piętka” oraz „dupka„. Słownik Języka Polskiego podaje definicję „piętki”, jako kromki chleba odciętej z brzegu bochenka. Co ciekawe, również forma „dupka” istnieje w SJP jako zdrobnienie od słowa „dupa”, ale również potocznie, jako „piętka chleba”.

Reasumując, piętkę chleba możemy nazwać skibką, skrajką, przylepką czy dupką. To, której nazwy użyjemy będzie zależało od regionu, w którym się wychowaliśmy. Każda forma regionalna jest jednak poprawna.