Zadaniem hydroizolacji fundamentów jest ochrona ścian przed szkodliwym działaniem wilgoci oraz wód gruntowych i opadowych. To również jeden z najważniejszych etapów prac budowlanych, którego pominięcie lub wykonanie z błędami może negatywnie wpłynąć na konstrukcję budynku oraz doprowadzić do późniejszych, często kosztownych remontów
Fundamenty to jedne z najważniejszych elementów wpływających na konstrukcję i stabilność całego budynku. Muszą być wykonane porządnie, z solidnych materiałów oraz odpowiednio zabezpieczone przed przedostawaniem się wilgoci do wnętrza pomieszczeń. Ma to znaczący wpływ na komfort użytkowania i eliminację pojawienia się wykwitów solnych, które z kolei powodując odspajanie się tynków i farb, a w dalszej kolejności powstawanie szkodliwych grzybów.
– Jednymi z ważniejszych są warunki wodno-gruntowe określające poziom i działanie wód ciśnieniowych, a także rodzaj gleby. To one determinują typ izolacji, którą należy zastosować do zabezpieczenia fundamentów – tłumaczy Maciej Szymański, ekspert z firmy Ultrament.
Ściany fundamentowe zabezpiecza się wykonując izolację pionową i poziomą:
Izolacja lekka: stosuje się ją do ochrony fundamentów w budynkach niepodpiwniczonych, stojących na gruntach przepuszczalnych (np. piasek, żwir), w których zwierciadło wody gruntowej znajduje się co najmniej metr poniżej poziomu posadowienia. Taki środek wykazuje wysoką odporność na działanie wilgoci i agresywnych mediów występujących w glebie.
Izolacja średnia: stosuje się ją do ochrony fundamentów w budynkach podpiwniczonych stojących na glebie lekkiej i niepodpiwniczonych stojących na gruntach średnio przepuszczalnych, w sytuacji gdzie nie występuje woda pod ciśnieniem. Taki środek może być uszlachetniony lateksem wykazując jeszcze lepszą odporność na działanie czynników atmosferycznych oraz agresywne substancje występujące w glebie.
UWAGA!
Izolacja typu średniego może być zastosowana w budynkach niepodpiwniczonych budowanych na gruntach nieprzepuszczających wody, choć wymaga nałożenia dodatkowej warstwy.
Izolacja ciężka: stosuje się ją do ochrony fundamentów w budynkach podpiwniczonych, stojących na glebie spoistej, nieprzepuszczającej wody (np. gliny, iły) oraz w miejscach, gdzie poziom wód gruntowych jest wysoki (lub jest ryzyko jego podniesienia). Taka izolacja jest grubowarstwowa i bardzo wytrzymała na ciśnieniowe parcie wody.
Po pierwsze należy oczyścić i wyrównać podłoże. W pionowych i poziomych narożnikach wewnętrznych trzeba wykonać wyoblenia, a większe spoiny, pory i jamy wypełnić odpowiednią zaprawą mineralną. Poza tym podłoże musi być nieprzemarznięte, suche lub matowo-wilgotne.
Po drugie konieczne jest położenie cienkiej warstwy gruntu bitumicznego, który zwiększy przyczepność izolacji do podłoża, wyrównując jego chłonność.
Kolejnym etapem jest aplikacja izolacji bitumicznej, w zależności od warunków – lekkiej, średniej lub ciężkiej, na wysokość min. 30 cm ponad poziom gruntu. Standardowo wystarczą dwie warstwy izolacyjne, które nakłada na zagruntowany fundament, tak samo od zewnętrz, jak i wewnątrz budynku. W przypadku izolacji lekkiej i średniej nałożenie trzeciej warstwy znacznie podnosi skuteczność ochrony zabezpieczonej powierzchni.
Pamiętaj!
W trakcie obróbki i procesu schnięcia powłok izolacji temperatura powietrza i podłoża nie może być niższa niż +5˚C. Należy również chronić je przed opadami deszczu do czasu całkowitego związania.