Naukowcy podpowiadają – 10 rzeczy, które sprawiają, że dzieci czują się szczęśliwsze

Każdy rodzic wie co jest dobre dla jego dziecka. Jednak czasami nie zwracamy uwagi na pewne nasze zachowania, które mogą powodować, że dziecko będzie czuło się nieszczęśliwe. Nawet możemy o tym nie wiedzieć.

Dzieciństwo to szczególny okres w życiu każdego człowieka. To ono kształtuje nas na resztę życia dlatego tak wielka jest rola rodziców i odpowiednie wychowanie. Jako rodzice na uwadze zawsze mamy szczęście naszego dziecka, jest ono dla nas priorytetem. Jednak wszystko traktujemy intuicyjnie, dlatego tematowi dzieciństwa przyjrzeli się naukowcy, którzy postanowili sprawdzić co sprawia, że dzieci czują się szczęśliwe. Wyłonili oni 10 wniosków, które rodzice mogą wziąć pod uwagę podczas wychowywania dzieci.

1. Zapewnić im odpowiednio dużo czasu do zabawy

Podstawowym obowiązkiem dziecka jest zabawa. To dzięki niej dzieci uczą się wielu rzeczy. Oczywiście muszą posiadać obowiązki, mogą mieć dodatkowe zajęcia, ale nie możemy w tym wszystkim zapominać o tym aby miały wolny czas na zabawę.

Pater Gray, psycholog dziecięcy i profesor na Boston College stwierdza, że dzieci najważniejszych życiowych lekcji uczą się podczas interakcji z innymi dziećmi, a nie rodzicami.

2. Nie odbywaj ciężki rozmów przy dziecku

Mózgi dzieci rozwijają się w niesamowitym tempie we wczesnych fazach dzieciństwa. Kiedy widzą nasze problemy i słyszą o nich zaczynają się niepokoić. Ich stan psychiczny może się pogarszać bo tak naprawdę jeszcze nie rozumieją problemu lub jego wagi, ale starają go sobie w głowie wytłumaczyć.

3. Nie porównuj dziecka z innymi

„Marek dostał 5, a ty tylko 3” albo „Patrz jaka Asia jest grzeczna, a ty ciągle rozrabiasz”. Jeśli chcesz zapewnić dziecku szczęście nigdy nie porównuj go do innych dzieci. Dzisiaj mamy ciśnienie na sukces, rodzice już od małego mówią, że jego dziecko będzie świetnym lekarzem, pewnikiem lub porównują je do kogoś innego. Czasami dorośli podkreślają pożądane cechy osobowości u innego dziecka licząc na to, że nasze dziecko z nich zaczerpnie jak choćby z tą grzecznością.

Naukowcy twierdzą, że negatywnie to wpływa na zaufanie dziecka i jego samoocenę. Takie porównania mogą negatywnie wpływać na jego rozwój i chęć osiągania sukcesów, bo po co się starać skoro Marek i tak ma zawsze 5, a on nie.

4. Uczyć korzyści z negatywnych emocji

Każde dziecko będzie miało spontaniczne wybuchy gniewu, smutku czy innych negatywnych zachowań. Wykorzystajmy je bo to jest dobra okazja do nauki przez dorosłych. Dr John Gottman na Uniwersytecie w Waszyngtonie przytacza popularną wśród rodziców tendencję karania dziecka za ich wybryki. Lepszym sposobem jest uznanie zachowań dziecka i uczenie konstruktywnego radzenia sobie z nimi.

5. Doceniaj jego wysiłek

Dziecko do pewnego wieku nie wie, że ciężka praca jest potrzebna aby coś osiągnąć. Ważne jest więc to aby w dziecku budować poczucie docenienia po wykonaniu odpowiedniej pracy. Dr Carol S. Dweck w Stanford twierdzi, że powinniśmy skupić się na staraniach dziecka, a nie jego cechach. Gdy dziecko coś osiągnie, nie chwalimy go słowami „jesteś taki mądry”, ale „tak bardzo się postarałeś”, lub „wykonałeś naprawdę dobrą pracę”.

6. Tradycyjne rodzinne wartości

Rodzina musi być razem, ze wszelkimi jej aspektami. To daje dziecku poczucie bezpieczeństwa, przynależności do rodziny i opieki. Ważny jest wspólnie spędzany czas, wspólna praca i rozwiązywanie problemów. Dziecko obserwuje dorosłych i uczy się od nich zachować, wpaja sobie tradycyjne rodzinne wartości, pomoc bliskim i uczucie miłości, które go otacza.

7. Pozwól mu zaryzykować

Jako rodzice czujemy odpowiedzialność za dziecko i chronienie go w każdej sytuacji. Nie idź tam, nie wspinaj się tam, nie wchodź na tę górkę. Tak naprawdę całkowita kontrola i monitorowanie dziecka wpływa negatywnie na jego rozwój. Oczywiście nie oznacza to, że możemy dziecku pozwolić na wszystko, oczywiście musimy go pilnować, ale w określonych warunkach nie niosących zagrożenia pozwólmy mu zaryzykować i sprawdzić co się stanie. Będzie to dla niego dużo większą lekcją niż nasze zakazy.

W Journal of Psychologists and Counsellors in Schools opublikowano artykuł,  w którym zachęcano rodziców aby zmniejszyć swoją kontrolę nad poczynaniami dziecka. Dzięki temu dziecko uczy sobie radzić w niekorzystnych sytuacjach, staje się bardziej samodzielnie i nabywa odporność. W młodzieńczym czy dorosłym życiu nikt go przecież nie ochroni, nie zawsze będziemy przy nim.

8. Dać dziecku poczucie odpowiedzialności

Często stajemy w roli menadżera czasu naszych dzieci. Teraz ich zrób lekcje, za godzinę posprzątasz swój pokój, a o 18 przed kolacją wyprowadź psa. Może jest to dla nas wygodne, ale nie tak powinniśmy postępować.

Ważne jest to by dać dziecku poczucie odpowiedzialności, dzięki temu czuje się ważne, uczy się samodyscypliny i życia dorosłych. Nie na wszystko mamy chęci, ale są obowiązki, które musimy wykonać.

Dlatego powierzaj dziecku obowiązki, ale nie zarządzaj jego czasem. Dzisiaj proszę odrób lekcje, posprzątaj pokój i wyprowadź psa. Niech samo zdecyduje w jakiej kolejności to zrobi i w jakich porach. Rozliczajmy dziecko tylko za efekt i tak samo jak wcześniej już pisaliśmy patrząc na starania „świetnie wykonałeś dzisiaj swoje obowiązki”.

9. Twórz dobre wspomnienia

Ostatnio wraz z dziećmi oglądałam bardzo dobry film animowany o tym jak uczucia i wspomnienia są istotne w kreowaniu charakteru dziecka. Film nazywa się „W głowie się nie mieści” i warto go obejrzeć z dzieckiem bo jest bardzo ważną lekcją dla dorosłych.

Uniwersytet Harvarda przeprowadził badanie, w którym dorośli mieli przypomnieć sobie dobre wspomnienia z dzieciństwa. Okazuje się, że nie było to takie łatwe. Osoby, które przywoływały je bez trudu lub przy pomocy badających jak się okazywało były w życiu szczęśliwsze, łatwiej osiągały swoje cele i były bardziej otwarte.

Dlatego ważne jest by tworzyć w dziecku dobre wspomnienia dzieciństwa. To proste, po prostu podaruj swojemu dziecku trochę swojego cennego czasu. Baw się, wygłupiaj, róbcie coś razem. To proste, ale jakże ważne :)

10. Sama bądź szczęśliwa!

Dzieci uczą się poprzez obserwację. Wiele słyszą i widzą, oraz rozumieją chociaż wydaje nam się, że jest inaczej. Według Carolyn Cowan, psycholog z University of California:  „dzieci nie radzą sobie dobrze, jeśli dorośli nie dbają o siebie oraz swoje wzajemne relacje”.