To jak ludzie noszą maseczki to jakaś farsa

Gdy wprowadzano obowiązek zakrywania ust i nosa pomyślałam, że to dobrze. Wszyscy będą je mieli to nikt nikogo nie będzie wytykał palcami, a ja w maseczce nie będę czuła się jak małpa w zoo. Warto przecież się zabezpieczyć i ograniczyć możliwość zarażenia, tym bardziej, że przechodzimy w okres rozluźnienia gospodarczego i społecznego. Maseczki więc mogą odegrać istotną rolę w zahamowaniu epidemii. Teraz jednak wiem, że tak nie będzie.

Musiałam dzisiaj wyjść z domu załatwić ważną sprawę. Wzięłam więc maseczkę, pojechałam samochodem i zaparkowałam w mieście. Nie miałam wiele do przejścia, może kilometr. Jednak to ścisłe centrum miasta, a więc ludzi minęłam wiele.

Nie liczyłam, ale nie skłamię jeśli powiem, że większość z nich nie miała zasłoniętego nosa. Maseczka najczęściej opuszczona jest na usta odsłaniając nos. W innych przypadkach spoczywa na brodzie, zapewne w sytuacji awaryjnej, gdyby miał nadjechać radiowóz, co pozwoliłoby szybko zaciągnąć ją na właściwe jej miejsce.

Dlatego pytam, jaki sens ma ten nakaz skoro większość go lekceważy. Doskonale rozumiem, że chodzenie w maseczce jest niewygodne, a zasłonięcie nosa sprawia, że oddycha się w niej trudno. Nie jest to jednak tak uciążliwe, a jeśli jest to oznacza, że maseczka, którą nosimy jest źle dopasowana albo materiał jest niewłaściwy i utrudnia oddychanie.

Oczywiście, noszenie maseczki to problem. Trzeba liczyć się z niewygodą, a po powrocie do domu ją zdezynfekować zanim ubierzemy ją kolejny raz. Dlatego ja mam ich kilka, żeby zawsze mieć jakąś gotową do ubrania. Jednak nakaz ten nie wziął się znikąd. To od nas zależy jak długo to potrwa i ilu będzie chorych, od naszej odpowiedzialności społecznej.